woensdag 4 maart 2009

De draad proberen op te pakken....

Maar wat is dat moeilijk.

De meeste lezers van dit blog zullen inmiddels weten dat mijn vader (Liesbeth) twee weken geleden plotseling is overleden. En dat is iets wat er bij onze alle vier behoorlijk inhakt. Het verliezen van een ouder. Je kunt je van te voren geen voorstelling maken van hoe dat voelt en dat is maar goed ook, want het komt aan als een mokerslag.

En toch moet je weer door en dat wil je ook, voor elkaar en met elkaar.
Gelukkig krijgen we ontzettend lieve reacties en tekens van medeleven. Wat is dat belangrijk.

En natuurlijk gaan we ook weer verder gaan met ons blog, want een weekend voor het overlijden zijn we (Joran, Arie en Liesbeth, Robin bleef thuis) weer naar Frankrijk geweest.

Het thuisblijven van Robin was ook best moeilijk. Word je opeens uitgezwaaid door de oudste zoon. Maar ook dat hoort erbij. Kleine kinderen worden groot en moeten zich natuurlijk ook langzaamaan gaan loskoppelen van de ouders.

We zijn wat het slapen daar overgegaan van de ene kamer naar de andere. Met het over en weer gesleep van allerlei spullen.
Hier een overzicht: