Toen Arie een aantal weken geleden alleen in Frankrijk was, is hij met onze makelaar naar een ouder frans stel uit het dorp getogen om hun cuisiniere over te nemen. Gezellig onder het genot van een biertje werd met de heer des huizes de afspraak gemaakt dat wij deze afgelopen weekend op zaterdagavond zouden ophalen. Mevrouw had weinig te vertellen.
Oeps, moeten we later maar terugkomen? Maar dat wilde ze ook weer niet.
Dat kon toch niet, dat was onmogelijk.
De makelaar gaf ons nog aan dat, gezien de zwaarte van het geval, dat we wel voor wat hondjes moesten zorgen.
HONDJES? Wat bedoelt ze toch, dat we zomaar een blik mensen opentrekken, die even met ons meekomen om een cuisiniere op te halen? Zo gemakkelijk gaat dat ook weer niet.
Na enig navraag bleek ze een plank op wielen te bedoelen. Oh, oke, dat valt te regelen.
Die zet Arie gewoon zelf even in elkaar.
Zaterdag togen we dus met ons vieren ernaar toe. Oh la la, mon marie n'est pas la. Mon coeur.
Oeps, moeten we later maar terugkomen? Maar dat wilde ze ook weer niet. We mocht achterom komen.
Maar eerst wilde ze weten met hoeveel we waren. Met ons vieren. Ze keek ons verschrikt aan.
Mais ou est votre voiture. Auto? We zijn lopend. We hebben een hondje :).
Dat kon toch niet, dat was onmogelijk.
Maar wij hebben laten zien dat het kan.
Het was rustig in Vienne le Château, maar wij zijn er van overtuigd, dat er heel wat vitrages aan de kant zijn geschoven.
6 opmerkingen:
Wat een belevenis zeg, ik verheug me er steeds meer op om een keer te kijken, nog een verzoekje, vertaling van het frans, ik snap er namelijk echt niets van
Oh la la mijn man is er niet. Mijn hart.
en
Maar waar is uw auto
whahahahaha, leuk hondje!
Geweldig zeg!!
He Arie en Liesbeth doen jullie ook aan catering?
Marcel
Ja hoor, geen probleem. We rekenen alleen wel vrij hoge bezorgkosten. :)
Een reactie posten