Een huis in Frankrijk

Op 26 maart schreef ik het al op Effe Uppen:



Al jaren droom ik regelmatig over een huisje in Frankrijk. Vanaf dat ik jong ben heb ik gezegd dat ik ooit een klein huisje, met leuk tuintje in een lief frans dorpje, misschien ergens in de franse Ardennen, wil hebben.

Waarom weet ik niet echt, maar net als in Ierland trouwens, voel ik me erg thuis in Frankrijk.

Toch maar eens op zoek gaan naar mijn vorige levens?
Misschien was ik ooit wel een struise Franse boerenvrouw, of een lieftallige jonkvrouwe. Wie zal het zeggen.

Al jaren hebben we dan ook een stacaravan in Zuid Frankrijk, maar helaas gaat daar een einde aan komen..........................

Dit is ons laatste jaar. Niet dat het ons niet meer bevalt daar, maar er komen steeds meer regeltjes die ons niet zinnen en wat misschien wel het belangrijkste is. Je kunt niet even lekker voor een weekendje op en neer. Het is gewoonweg te ver weg.

En nu droom ik weer steeds meer over dat Franse huisje. Ik bewerk A. regelmatig, maar die moet nog erg aan het idee wennen. Alhoewel ik het idee heb dat hij er toch ook steeds meer zin in krijgt. En ik moet toch ergens beginnen om wie weet, ooit deze droom te bewerkstelligen. Het mag best een opknappertje zijn, want met A. heb ik natuurlijk een gigantische klusser in huis en die moet ik natuurlijk ook bezighouden op zijn tijd ;-)

_________________________________________________

Op 26 juni kwam het vervolg:

Aanstaande maandag is het zover. We gaan naar Frankrijk. Niet voor een welverdiende vakantie. Dat gaat de zondag daarop pas gebeuren. :) Nee, we gaan (opnieuw) een dagje uit. A. en ik.We brengen een bezoek (voor de tweede keer) aan de notaris.De begrijpende lezer heeft het vast al door!

We hebben een huisje gekocht in de Franse Ardennen. Een casco huisje, waar nog heel wat uurtjes opknapwerk in zal gaan zitten. Een huisje in een straat aan de rand van een klein Frans dorpje: Vienne le Chateau. Een koeienboer links, een schapenboer rechts en nog wat gezellige franse buurtgenoten om ons heen.Een smal voormalig arbeiderswoninkje met een woonkamer, een keuken en twee slaapkamers.Een huisje met een hele lange, maar smalle tuin die de hoogte in gaat. Ben je boven dan kijk je over het weiland met de grazende koeien. Ongeveer 75 meter lang, 2 appelbomen, bramen en verder 1 grote puinzooi.

Op het moment dat ik mijn droom op dit blog plaatste was:

1. Het bewerken van A. al achter de rug. (5 minuten?)
2. Hadden we het huisje al op het oog.
3. Was de afspraak voor bezichtiging al gemaakt.

Maar je moet het verhaal er een beetje naar toe leiden he? Een beetje spanning opbouwen.Zouden ze het echt doen of raaskalt ze weer wat…………..

Nou het antwoord is: Nee, niks raaskallen. We doen het, we hebben het en we gaan ervoor.Er zullen vast nog wel heel wat verhalen over dit huisje volgen, met foto’s van voor en erna.Maar voor nu laat ik het alleen bij deze foto.